Peru deel 2
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke
21 Oktober 2016 | Peru, Cuzco
Waar waren we gebleven? Oh ja, de ontmoeting en het samenzijn met Rinske, Mirthe, Mart en Sanni op de markt! Altijd leuk zo'n markt met goedkope fruit sapjes en alles wat er gaande is. Nadat we wat hebben rondgelopen op de markt voor een lunch zijn we aangesloten bij een Free Walking Tour door Cusco. Na afloop van de Walking Tour besloten we wat biertjes te gaan nuttigen op het balkon van het hostel van Mirthe en Mart. Heerlijk in het zonnetje met z'n allen en na een half biertje achter de kiezen, al flinke lol. Na enkele biertjes waren we eigenlijk niet meer in staat om een berg op te klimmen, wat eigenlijk het idee was. Maar na wat cocabladeren (en de gedachten dat die energie zouden geven) besloten we toch nog ons doel te gaan behalen: zonsondergang vanaf een berg, met uitzicht over de stad Cusco. Na zonsondergang ging iedereen zich opfrissen en troffen we elkaar weer in een door Sanni uitgekozen vegetarisch restaurant, erg gezellig! Lekker flesjes wijn erbij, de mannen een grote wok en de vrouwen een de taco's! Na het eten ging Rinske helaas naar bed, die was enkele dagen al niet helemaal fit. Sanni, die ook niet helemaal fit was besloot nog een dansje te wagen! Echt zo grappig was dit. Overal boden een soort van proppers ons een drankje aan om binnen te komen. We besloten daarom maar een kroegentocht te gaan doen! In de tweede kroeg met live music heerlijk (salsa) gedanst en genoten van de muziek. Rond 03.00 uur besloot ook Sanni wat slaap te gaan pakken. Sanni en Rinske hadden de dag erop een Tour geboekt naar de Rainbow Mountain te paard. Maar Mirthe, Mart, Imco en ik hadden er nog geen genoeg van. Wonder boven wonder, na nog enkele kroegen bezocht te hebben, belandden we in een soort van kleine club waar echt heerlijke techno werd gedraaid. Nog even die handjes in de lucht dan maar!
De dag na het stappen waren we een beetje gaar en wisten we niet goed wat we met onze dag doen moesten. Sanni en Rinske waren met paarden naar de Rainbow Mountain en wij besloten maar naar het stadje Pisac te gaan waar nog veel ruïnes te zien zijn. Helaas kwamen we daar natuurlijk veel te laat aan voor een Tour. Je moest blijkbaar een kaart kopen voor een aantal ruïnes en daar deed je wel een aantal uren over. Dan maar ergens een lekker hapje eten en drinken en het stadje zien. Het stadje leek wel een grote markt die voor ons was gemaakt. Echt geen een toerist, behalve wij dan, en alleen maar stalletjes met dezelfde spullen. Erg komisch, maar goed vermaakt. De dag afgesloten bij een polleria, Toldos Chicken was de naam. Stond in de Lonely Planet dus waren benieuwd. Precies zoals het in de Lonely Planet stond, kip met friet. Net waar we zin in hadden. Alleen allemaal een halve kip besteld, was misschien iets teveel van het goede. Een kwart kip was ook wel voldoende geweest. Met buikjes vol lekker in bedje gekropen.
Helaas moesten we deze ochtend afscheid nemen van ons luxe appartement, in ruil voor Intro Hostel. Een aangenaam hostel met goede faciliteiten, waar we met de gehele familie sliepen. Mirthe en Mart maar eens een keer op de tweepersoonskamer gelegd, konden ze na die dorms ook eens in privé knuffelen. En wij sliepen op een vierpersoonskamer met Rinske.
Toen we op weg waren om boodschappen te doen voor de Salkantay trekking raakten we verzeilt op een partytent marktje vol met lokale specialiteiten. Zo kon Mart zijn Cuy proberen, terwijl Imco ook zijn lang gekoesterde wens in vervulling kon zien gaan: iemand Cuy te zien eten. Cuy is een cavia (ongedierte hier) die platgeslagen is en dan verkocht wordt als specialiteit. Mij niet gezien, maar iedere local is er helemaal weg van. Mirt en ik hielden het maar bij een heerlijk gebakje en Rinske probeerde de lokale vis uit.
Daarna snel weer door voor benodigdheden voor de trekking. Wij hadden alleen wat alcohol nodig maar Sanni moest nog haar gehele inboedel hebben om de Salkantay te overleven. Dus dan maar opsplitsen. Mirthe had om 16.00 uur de salade klaar staan voor iedereen, want rond dat tijdstip moesten we verzamelen voor de briefing over de Salkantay. Daarna zijn Rinske, Imco en ik nog naar Mr Soup gegaan (aanrader!). Echt een concept voor thuis. Imco en ik hebben de naam al bedacht: Mr en Mrs Soup. Echt ambachtelijke maaltijdsoepen met vanalles erin. Goede bodem voor 5 dagen hiken!
Salkantay track (12 t/m 16 september)
Dag 1:
De avond voor de Salkantay track lagen Rinske, Mirthe en ik al vroeg in bed om wat extra slaap te pakken. De mannen speelde nog een potje poolen met een biertje. Na een wat onrustige nachtrust in het hostel, verzamelden we om 03.30 uur bij de receptie. Iedereen had nog een slaperig gezichtje maar was gespannen voor de vijfdaagse Salkantay track. Het beloofde een zware, maar o zo mooie trekking te worden. We werden door velen gewaarschuwd voor de koude nachten, dus hadden ons goed voorbereid. -- Na enkele uurtjes rijden met de auto van Cusco naar Challacancha, leerden we tijdens een vreselijk vies ontbijt, Kevin kennen. Hoe vroeg in slowforward aan ons: " wheeeeereeeee aaareee yyoooouuu ffrrrooommm?" Eerder de rit dachten we dat hij niet helemaal goed was of ernstig dronken, maar na wat gegniffel, zei zijn 'vriendin' dat hij te laat wat slaappillen had genomen. Later de reis kwamen we erachter dat zij (Amanda) niet de vriendin was, maar ze hadden elkaar enkele weken geleden ontmoet via een datingsite en het leek ze wel iets samen op vakantie te gaan. Amanda, een leuke, slimme en attente vrouw in onze ogen, had toch een grote vergissing gemaakt. We hebben onszelf kostelijk vermaakt met die twee. --
Maar om terug te komen op de trekking. Wat een geweldig mooie eerste dag. Na wat cocabladeren, liepen we enkele uren met de mooie besneeuwde top van de Salkantay berg in het vooruitzicht. Kwamen we begin van de middag aan bij onze eerste overnachtingsplek in Soraypampa. Wauw, echt schitterend in de bergen, stonden onze hutjes met tenten erin klaar. Er werd ons gevraagd of we nog een extra challenge wilde doen 'naar een prachtig meer, genaamd Humanaty Lake'. Dit was 300 meter klimmen op een hoogte van 3912-4200 meter, dus dit was wel even heel pittig. We waren nog fris en fruitig dus of course! Let's go! Je voelt het enorm door druk op je borst en een versnelde ademhaling. Lucht kwam echt tekort. Maar naar ongeveer anderhalf uur waren we dan daar. En wat een verrassing! Een ongelofelijk helder blauw meer op de top van de berg. Imco nam het voortouw om een poging te nemen in het ijskoude water dat van de bergen af kwam. Daarna volgde de rest.... Het leek net het dompelbad na de sauna, een heerlijk tintelend gevoel na afloop. En, meteen weer een douche gehad. Toen we terug kwamen was het 'happy hour' tijd: koekjes, popcorn, taartjes met koffie, thee of chocolademelk. Imco had nog een flesje red label meegenomen wat hij samen met Mart en gids door de thee deed. De gids en Mart vonden de thee alleen iets te sterk. Na happy hour direct een feestelijke maaltijd en het tentje in. Dag 2 zou de zwaarste dag worden.
Dag 2:
Na een koude nacht op 3912 meter hoogte vertrokken we weer voor de volgende hike. De eerste dag 10 km gelopen, vandaag stond een zware van 24 km op de planning. Lijkt niet veel, maar op die hoogte en dan bergop en bergaf, is het toch best wel heel erg pittig. Maar vandaag bereikten we na enkele uren de Salkantay berg (hoogste punt) op 4630 meter hoogte. Helaas waren Sanni en Rinske door een combinatie van Hoogteziekten en voedselvergiftiging genoodzaakt te paard te gaan. Maar ook zij sloten op dezelfde tijd aan op de Salkantay berg om daarna met ons de tocht voort te zetten. Het was toch wel een ultiem momentje en een mooie prestatie om met zijn allen de top te bereiken. Hiervoor kregen we een heerlijk droog broodje met een bekertje coca thee! Dit smaakte heerlijk, midden in het zonnetje. Op weg naar de lunchplek nog even de schoentjes uitgedaan en onze voeten in het stromende koude water van de rivier gedaan. Dat gaf wel een soort van verlichting. Na de lunch en rustpauze in het zonnetje, waar iedereen een powernap deed, troffen we het zwaarste deel van de trekking, kilometers bergafwaarts. Dit is toch wel echt vervelender dan bergopwaarts in mijn ogen. Je tenen gaan pijn doen en uiteindelijk begin je ook de knieën te voelen. Imco en ik hadden even de sprint genomen om als eerste te douchen en nog een waardige beloning te krijgen: een biertje met zonsondergang in onze al opgezette tentjes in Chawllay op 2900 meter hoogte. Uitzicht over de bergen en de paarden die voor ons in de wei aan het grazen waren. Na het eten en een potje kaarten met 'de Italian boys' lekker naar bedje. Beentjes laten rusten voor de derde dag.
Dag 3:
Dit bleek een 'rustigere' dag te zijn, met 'maar 16 km' te lopen. Hij noemden dit stuk 'Peruvian flat', dit betekende berg op en af. We daalden in totaal van 2900 meter naar 1550 meter. Iedereen zat er een beetje doorheen van de dag ervoor en enkele begonnen wat blaren te krijgen op de voetjes. Maar we gingen er weer voor! Deze keer was de beloning een middag vrij en in de natuurlijke hotsprings. Net wat we nodig hadden... We sliepen daarna in Lucmabamba op 2000 meter hoogte.
Dag 4:
Weer helemaal uitgerust en wel begonnen we aan de laatste dag hiken! Maar liefst weer 15 km tot het treinstation naar Aguas Calientes. Een dorpje vlak voor de ingang van de Machu Picchu. Ook dit werd weer een zware dag. 'Het was maar een berg over en dan zijn jullie er bijna'; vertelde de gids. Al zwetend en zwoegend genoten we van de uitzichten op de laatste dag. Een afwisselende dag qua natuur! Op het hoogste punt nog een aantal Inca ruïnes bekeken maar al gauw werd de trekking voortgezet. We moesten de trein halen. Aangekomen bij het treinstation werd ons gevraagd of we nog 15 km wilde lopen of dat we met de trein wilden. We hadden tevens al betaald voor de trein. Sanni en Mirthe waren die dag niet mee gaan lopen. Ze voelden zich allebei niet lekker dus besloten verstandig te zijn en met de bus te gaan. Ze baalden flink toen ze hoorden wat voor prachtige route het was. We troffen de meisjes weer aan in de wachtruimte voor het treinstation, waar we onze lunch kregen. Na enig overleg besloot ik nog met Sanni, Mirthe en de Italiaanse jongens mee te lopen. Dit hadden we geweten. De gids wilde er eerder zijn dan de trein, dus moesten we 15 km snelwandelen. In 2 uur waren we in Aguas Calientes, helemaal op. Gelukkig deze avond een hotel. Doordat we zo snel gelopen hadden kon ik nog even een uurtje slapen in het hotel, waarna ik wakker werd gebeld door Imco. Zij hadden wat problemen met het inchecken in het hotel. Op de avondplanning stond nog een diner met de groep in een a la carte restaurant. Even wat anders te eten dan het heerlijke, maar niet erg gevarieerde eten tijdens de trekking. Maar dit viel tegen. Iedereen was redelijk gaar van de hele tocht en het vroege opstaan en keek uit naar het heerlijke bed in de hotelkamer!
Dag 5:
De dag van de waarheid: de Machu Picchu. Waar we dit alles voor gedaan hebben, 5 dagen hiken met vroeg opstaan, slapen in tentjes, weinig douchen, blaren, hoogtenziekten enzovoort. Maar wat was het meer dan waard! Prachtige uitzichten, geweldig mooie gesprekken onderweg, met z'n allen bij elkaar zijn, heerlijk eten dat voor ons werd gekookt elke dag, lieve en zorgzame gids, slapen op mooie plekken in tentjes en ga zo maar door. Ook deze dag werd een vroegertje. De gids stelde voor om de eerste bus te pakken naar de Machu Picchu, dit om de mensenmassa voor te zijn. Om 02.30 uur stond de wekker, moesten we ons warme hotelbedje verlaten in ruil voor een lange wachtrij voor de bus. Wie het eerst kwam, wie het eerst maalde. En ja hoor we stonden bijna helemaal vooraan. De eerste bus was een feit voor ons. Na enkele uurtjes wachten in de kou vertrok onze bus rond 06.30 uur richting de Machu Picchu. We hebben ons in de rij vermaakt met teleurgestelde gezichten van andere die dachten op tijd te zijn om 06.00 uur in de ochtend.
Na een korte busrit van een half uur kwamen we aan in een prachtige omgeving tussen de bergen. En ja hoor in de verte zagen we al de contouren van de eeuwenoude ruïnes. Nee, het was niet zo magisch als we verwacht hadden. Maar bijzonder is deze plek zeker. Na een korte rondleiding en wat uitleg van de gids, namen we afscheid van hem en konden we op eigen houtje zelf nog wat ondernemen in deze omgeving. We besloten de 'Sungate' nog te belopen. Iedereen had nog loodzware benen, maar we waren hier maar once in a lifetime. Weer een pittige wandeling van een dik uur, maar hierdoor wel een goed uitzicht over de Machu Pichu. Wat ligt het toch op een waanzinnige plek in de natuur. Een cultuurwonder blijft het!
Als beloning en afscheid van onze lieve Sanni, die naar Colombia vertrok de dag erop, besloten we naar een 'ster' restaurant uit de Lonely planet te gaan. Dit zijn de wat duurdere maar betere restaurants. En dat bleek! Echt een heerlijke feestelijke maaltijd in restaurant 'Indio Feliz' (aanrader!).
Cusco (16 t/m 18 september)
Ter beloning had ik een huisje via AirBnB gereserveerd in Cusco. Hier konden we dan twee dagen bijkomen van de trekking en nog een keer goed op stap met de familie! Op AirBnB leek het een soort 'Ibiza' huisje, maar het was meer een krakende zolder met leuke houten inrichting. Een goede plek om in de avond eens een borreltje te pakken. We hadden vandaag een beetje vrouwen en mannen dag. De mannen besloten lekker thuis te blijven en wat dingen 'te regelen' en de vrouwen gingen op pad om de boodschappen voor het eten te doen en de drankjes voor die avond, alle vieze was en slaapzakken wegbrengen en ook even wat quality time te hebben. Na het eten werden de glazen volgeschonken en speelde dj Mart en Imco goede muziek waarop de dames konden dansen! Voordat we op stap gingen hingen er al een paar in de lampen en werden grappige momenten vastgelegd. Dit werd volop voortgezet in de kroeg!
Na wat uitslapen en een schaaltje joghurt met vers fruit en een koffie, besloten we op zoek te gaan naar een massagesalon. Eerst nog een vette hap bij de Mc Donalds en daar lagen we dan. Met z'n vijven, voor vijf euro per persoon, kregen we een uur lang een heerlijke Inca massage. Dit was inclusief een hot stone massage. Dit was wel echt even genieten en ontspannen. De vrouwen vonden het ook wel tijd voor een pedicure en gezichtsbehandeling. Weer helemaal ontspannen namen we Mirthe en Mart mee naar mr Soup. Ook zij waren dol enthousiast over dit concept en de maaltijdsoepen. Die avond stond ons weer een nachtbus te wachten richting Bolivia, waar we in het plaatsje 'Copacabana' onze weekjes met zijn vijfjes af zouden sluiten.
-
21 Oktober 2016 - 20:25
Esther:
Wow,wat een vette
vakantie -
22 Oktober 2016 - 12:16
Gerry. :
Geniet ervan ik hou ze hier wel aan de gang bij de. Fysio. Haha -
22 Oktober 2016 - 21:25
Renate Rockx:
Weer een leuk stukje en wat een geweldige reis! Geniet nog maar lekker -
24 Oktober 2016 - 11:01
Joris:
Leuk om te lezen allemaal ... en vooral knap dat jullie een andere originele naam hebben verzonnen voor Mr. Soup!! -
24 Oktober 2016 - 14:59
Joost:
Wat een ellende allemaal. 2.30 opstaan, 24 km wandelen, hoogte ziekten.
Besef me ineens dat ik het helemaal niet zo slecht heb thuis met mijn slapeloze nachten.
Dank je wel voor de opbeurende woorden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley